پسرا دوست دارید همسرتون چطور لباس بپوشه؟

دخترا خودتون کدومو بیشتر دوست دارید؟

باغ مي سوزد در آتش اي دريغا آب نيست

فصل بي تابي است اينجا غنچه ها را تاب نيست

يک نيستان ناله مي جوشد از اين دشت بلا

يک چمن گل مي رود از دست، اما آب نيست

بانگ هل من ناصر من بي جواب است اي دريغ

در طواف خيمه ها لبيکي از اصحاب نيست

در حريم عشق تنها مانده يک شش ماهه گل

کز شرار تشنه کامي خرّم و شاداب نيست

اي هماي آسمان پرواز من با من بيا

جز تو ديگر تشنه ي وصلي در اين محراب نيست

گر کسي بر رويت اي گل شبنم آبي نزد

ديده بگشا گوهر اشک آنقدر ناياب نيست

گاه احرام آمد و نزديک شد ميقات وصل

غنچه ي نشکفته ام برخيز وقت خواب نيست

مي برم شايد بسوزد بر تو قلب آفتاب

گر چه مي بينم به رويت رنگ چون مهتاب نيست

مي کنند آهسته نجوا برگ ها در گوش هم

اي گل زهرا گلوي نازکت را تاب نيست

ظلم اين نامحرمان ما را از او محروم ساخت

ور نه بي مهر و وفايي در مرام آب نيست

استاد شفق

   امروز،

                      اولين روز از

                     بقيه عمر شماست

                                                                                    پس .....

نشسته سایه‌ای از آفتاب بر رویش

به روی شانه طوفان رهاست گیسویش

ز دوردست، سواران دوباره می‌آیند

که بگذرند به اسبان خویش از رویش

کجاست یوسف مجروح پیرهن چاکم

که باد از دل صحرا می‌آورد بویش

کسی بزرگتر از امتحان ابراهیم

کسی چنان که به مذبح برید چاقویش

نشسته است کنارش کسی که می‌گرید

کسی که دست گرفته به روی پهلویش

هزار مرتبه پرسیده‌ام زخود او کیست

که این غریب، نهاده است سر به زانویش

کسی در آن طرف دشت‌ها نه معلوم است

کجای حادثه افتاده است بازویش

کسی که با لب خشک و ترک ترک شده‌اش

نشسته تیر به زیر کمان ابرویش

کسی است وارث این دردها که چون کوه است

عجب که کوه ز ماتم سپید شد مویش

عجب که کوه شده چون نسیم سرگردان

که عشق می‌کشد از هر طرف به هر سویش

طلوع می‌کند اکنون به روی نیزه سری

به روی شانه طوفان رهاست گیسویش

فاضل نظري

نه اين كه اهل نماز جماعت و مسجد نبود، نه، بلكه گاهي همين طوري، به قول خودش براي خنده بعضي از بچه هاي ناآشنا را دست به سر مي كرد. ظاهراً يك بار همين كار را با يكي از دوستان طلبه كرد. به اين نحو كه وقتي صداي اذان بلند شده بود آن برادر از او پرسيده بود:« نمي آيي برويم نماز؟» پاسخ داده بود:« نه، همين جا مي خوانم». آن بندۀ خدا هم شروع كرده بود از فضايل نماز جماعت و نمازي كه در مسجد خوانده مي شود گفتن، كه جواب شنيده:«خود خدا هم تازه در قرآن گفته: ان الصلوه تنها(=تنهي) حتي نگفته دو تايي و سه تايي» و او كه فكر نمي كرد قضيه شوخي باشد به جاي اينكه بگويد آيه را غلط ترجمه مي كني اخوي، خودش را زد به آن راه و گفت:« گفته «تن ها» يعني چند نفري، نه تنها و يك نفري».